19 december 2016

Intakegesprek voor de bestraling bij de radioloog. Aansluitend CT-scan.

• Bestraling start 27 december.
• Duur: 5 weken, 5 x per week. Het had ook in drie weken gekund. Omdat ik de weg naar een reconstructie open wil houden, is het raadzaam om meer gedoseerd te bestralen. Dat betekent dus vaker bestralen maar minder heftig per keer. Ik heb er natuurlijk geen verstand van maar ik vind dat sowieso wel een prettiger idee.
• CT-scan gehad ten behoeve van het consequent en juist mikken van de bestraling. Ik ben mooi beschilderd met speciale verf, een soort Mondriaan op mijn torso. Verder heb ik vier heuse tatoos gekregen, het zijn vier speldenprikjes dus dat klinkt interessanter dan het is. Ook dit zijn richtpunten, en ze zijn zo ieniemienie dat ze er een cirkeltje omheen geschilderd hebben omdat ze anders wel eens zoek raken. De verf moet ik in de gaten houden. Als ik hem vrijdag te veel vervaagd acht, mag ik naar het ziekenhuis komen om de boel bij te laten werken (maandag zijn ze er niet i.v.m. de kerst). ‘Dat doen we namelijk liever zelf,’ zegt de CT-laborant. Ik schiet in de lach. ‘Ik mag er dus niet zelf wat van maken?’ zeg ik jolig. Ik vraag me weer af: zouden er echt mensen zijn die dat zelf willen proberen? Zo van: ik zal het ziekenhuis wat werk uit handen nemen en dan het lijntje zo ongeveer overtrekken? Ja hoor, die bestaan. Precies wat mijn eigen man voorstelt als ik op de terugweg in de auto verslag uitbreng. De één is voortvarender dan de ander, dat blijkt maar weer. ‘Ik heb hele goeie stiften hoor,’ zegt hij. Haha, Leon Survival, ikke zelf doen. Brrr.