Tsja. Bugfixing life. Moet je dat willen? Een vermoeiende neiging van de mensen van deze tijd is het willen wegpoetsen van ongeveer alles en het streven naar perfectie. In het onderwijs en de jeugdzorg is in dat verband de term ‘curling-ouder’ uitgevonden. Dat zijn ouders die volcontinu bezig zijn met het gladpoetsen van het ijsbaantje … Lees verder Bugfixing life (2)
Meer dan een jaar geleden overleed Ronald. Joost is er nog. Ik zie hem niet meer bij de fysio. Het sporten is op dit moment voor hem niet te doen. Hij krijgt een experimentele immuuntherapie die een flinke wissel trekt op zijn gestel. En ik sport sinds augustus ook niet meer op de vaste dinsdag- … Lees verder Bugfixing life
Op een bleke ochtend ergens in de maanden rond de jaarwisseling zit ik met Samantha op de ergotherapiepraktijk in Alkmaar. "Valt je zelf iets op aan je tijdschrijflijsten," vraagt ze aan me. De afgelopen week heb ik vijf dagen bijgehouden wat ik doe op een dag, in blokken van halve uren. Daarna hebben we met … Lees verder Accu-management
'Tjeempie, nu ben je helemaal zwart onder je ogen,' zegt Leon bezorgd en hij kijkt me aan alsof het nu dan toch echt definitief de verkeerde kant op gaat met me. 'Huh?' zeg ik, ondertussen de interne registers afspeurend naar wat er aan de hand kan zijn en dan moet ik lachen. 'Oh joh, nee, … Lees verder Anders afgesteld
'Zeg hoe laat begint die domibo van jullie?' Het is tien over twee 's middags en ik stuur een bericht naar de groepsapp van mijn werk. De domibo is na mijn diagnose in zwang geraakt. Ik hoor er veel enthousiaste verhalen over, maar ben er zelf dus nog nooit geweest. Collega Jenco reageert als eerste. … Lees verder Domibo
Het is nu meer dan een jaar geleden dat ik voor het laatst betaald aan het werk was. Als ik erover nadenk, kan ik het niet begrijpen. Op 20 oktober 2016 zat ik nog doodnormaal achter mijn bureau, en wist van niks. Ik deed mijn werk, maakte tussen de middag een wandelingetje langs de flats … Lees verder Een emotioneel gesprek
'Is er een manier waarop jij thuis ruimte zou kunnen maken voor je emoties?' vraagt de psycholoog. 'Het eerste wat er in me opkomt, is schrijven,' zeg ik. 'Ik kan ook wel veel met verf enzo, maar daar heb ik echt helemaal geen zin in.' Ik trek een gezicht terwijl ik licht afkerig mijn hoofd … Lees verder Het verdrietschrift
Ik heb moeite om de medisch psycholoog te volgen. Dat is nou weer verrekte lastig, want zo schiet het niet op. Gelukkig heb ik de tegenwoordigheid van geest om dit bij de eerstvolgende afspraak op te noemen. 'Ik ben blij dat je het aangeeft,' zegt ze. 'Je moet dat gewoon zeggen hoor, als het zo … Lees verder Het doolhof
Ik doe mijn ogen open en kijk op de wekker. 8:58 uur, jammer. Ik moet nu, op dit moment, bij de fysio zijn. Ongelooflijk. Ik heb gisteren geen wekker gezet want ik ben meestal zo tegen zessen wel wakker. Ik strompel slaapdronken de trap af. Ôh, wat is dit lekker zeg, wat heb ik geslapen! … Lees verder Quasimodo slaapt uit
Voordeel van een ziekte die veel mensen krijgen: je bent nooit de enige die ergens mee zit. Dus ik zie in de Facebook-lotgenotengroep en bij De Amazones genoeg verhalen voorbij komen van anderen die soortgelijke worstelingen doormaken als ikzelf. Op een dag plaatst iemand een bericht, waarin zij haar frustraties uit over het moeizame herstelproces … Lees verder …Ik wou dat ik jouw problemen had
Bugfixing life 