Op een bleke ochtend ergens in de maanden rond de jaarwisseling zit ik met Samantha op de ergotherapiepraktijk in Alkmaar. "Valt je zelf iets op aan je tijdschrijflijsten," vraagt ze aan me. De afgelopen week heb ik vijf dagen bijgehouden wat ik doe op een dag, in blokken van halve uren. Daarna hebben we met … Lees verder Accu-management
Opvallend veel lotjes liggen 's nachts wakker. De lotgenoten-Facebookgroep heeft er zelfs een aparte naam voor. Plafonddienst. Dat staat voor heel erg dwars af zijn maar toch niet kunnen slapen. Bloedirritant natuurlijk. Dat slechte slapen hangt vast en zeker samen met het geroer in je chemische huishouding. Deze wordt tenslotte volledig overhoop gegooid door chemo … Lees verder Plafonddienst
Een belangrijk onderdeel van het Niet rennen maar plannen-traject is psycho-educatie. Het idee daarvan is dat kennis over hoe het werkt met je hoofd je begrip zal opleveren en dat je daardoor in staat zult zijn om in allerlei situaties handiger met jezelf om te gaan. De allereerste keer dat ik Samantha zag, tekende ze … Lees verder Gedonder in de kelder, gelazer op zolder
Mijn BFF van het moment is toch wel Samantha. Voor degenen die géén dochters op de basisschool hebben (gehad): BFF is de Best Friend Forever. Een titel die overigens de vreemde neiging heeft steeds af en aan juist wel of juist niet van toepassing te zijn op bepaalde (meisjes)personen uit de directe omgeving van die … Lees verder Samantha
Mijn laatste blogbericht was van 22 november. Dat is dus officieel meer dan twee maanden geleden. Hoewel dat blog-technisch lang is, voelt het als nog veel langer. Zoiets als een half jaar ofzo. Ik ben zo ontzettend bezig geweest op allerlei sporen, waarlangs ik probeer het heft in handen te krijgen in mijn 180 graden … Lees verder Long time, no see
'Zeg hoe laat begint die domibo van jullie?' Het is tien over twee 's middags en ik stuur een bericht naar de groepsapp van mijn werk. De domibo is na mijn diagnose in zwang geraakt. Ik hoor er veel enthousiaste verhalen over, maar ben er zelf dus nog nooit geweest. Collega Jenco reageert als eerste. … Lees verder Domibo
Toen ik in mei weer ging proberen te werken, koos ik een één van mijn favoriete taken, namelijk query's knutselen. Waarom me dat een goed idee leek? Het is een echt doe-dingetje, je hebt er in principe geen anderen bij nodig, het heeft een duidelijk begin en eind, en het is niet vaag: het is … Lees verder Stroophoofd
Het is nu meer dan een jaar geleden dat ik voor het laatst betaald aan het werk was. Als ik erover nadenk, kan ik het niet begrijpen. Op 20 oktober 2016 zat ik nog doodnormaal achter mijn bureau, en wist van niks. Ik deed mijn werk, maakte tussen de middag een wandelingetje langs de flats … Lees verder Een emotioneel gesprek
Een maand of twee geleden begon mijn haar uit te vallen. Ik heb de bijsluiter van de tamoxifen erbij gepakt. Tamoxifen is een uitstekende eerste zondebok voor allerhande uiteenlopende kwalen, ongemakken en andere dingen die je dwars zitten. Maar de fabrikant ontkent in dit geval schuld, want haaruitval komt niet voor op de uitvoerige lijst … Lees verder Bladblazerzen, The Hairy House *
'Is er een manier waarop jij thuis ruimte zou kunnen maken voor je emoties?' vraagt de psycholoog. 'Het eerste wat er in me opkomt, is schrijven,' zeg ik. 'Ik kan ook wel veel met verf enzo, maar daar heb ik echt helemaal geen zin in.' Ik trek een gezicht terwijl ik licht afkerig mijn hoofd … Lees verder Het verdrietschrift
Bugfixing life 