BH

Ik moet iets gaan doen aan mijn beha’s. Nu het weer warmer wordt en de kleren dus dunner, begint dit issue in het oog te lopen. You don’t know what you’ve got until it’s gone. Voor iedereen met twee borsten die nog in originele staat verkeren: geniet van het gemak van de vanzelfsprekende symmetrie, ook al vind je ze misschien te groot, te klein, te zwaar, te slap, te hangend, te plat. Had ik er vroeger na één keer schikken bij het aankleden verder de rest van de dag geen omkijken meer naar, nu moet ik ze gedurende de dag in de gaten houden. Lastig!

Dat ik nog steeds de noodprotheses gebruik die ik bij mijn vertrek uit het ziekenhuis heb meegekregen, heeft hier wel iets mee te maken. Je moet je zo’n noodprothese voorstellen als een zacht, padded, vleeskleurig kussensloopje in de vorm van een behacup. Het is gevuld met zachte wol. Het sloopje kun je wassen, de wol moet je er dan even uithalen. Omdat ik zoveel ben afgevallen, heb ik in de afgelopen maanden steeds wat minder wol teruggestopt in het kader van het evenwicht. Inmiddels zijn mijn sloopjes in verhouding tot de vulling een beetje groot geworden. Gevolg: deukengevaar.

En het is amazing hoe een rarigheidje in het silhouet de aandacht van het mensenbrein trekt. Het valt gewoon onwijs op. Dat is biologisch, in het kader van het voortbestaan van de soort zijn wij volkomen afgesteld op symmetrie. De Neanderthaler in ons weet: symmetrisch = gezond en geeft meer kans op goede nakomelingen. In het begin dacht ik nog dat ik onder mijn winterjas het kussentje wel weg kon laten zonder dat iemand dat zou merken. Gelukkig heb je dan kinderen die tegen je zeggen: ‘Ja, zo ga ik niet met je mee naar de supermarkt hoor mam.’  En dan waren er de keren dat ik het kussentje vergat en dat ik daar dan bij de groenteafdeling pas achterkwam. Gut, wat nu? Ja niks dus, helemaal niks aan te doen op dat moment. Dat gebeurt nu niet meer, dat was in de tijd dat de wond nog aan het helen was en ik het kussentje thuis niet altijd gebruikte omdat ik er niet te veel heisa op verdroeg.

De beha’s die ik sinds de operatie draag kun je eigenlijk geen echte beha’s noemen. Het zijn meer elastieken lapjes. Van de Action uiteraard, want die blinken uit in dat soort artikelen. Door de operatie en de bestraling verdroeg ik aldoor nog geen beha met prettige, steungevende kenmerken zoals beugels en pasvorm. Te hard. Aan de kant van de niet-borst draag ik het bandje ook nog steeds niet over mijn schouder, omdat de huid van mijn oksel nog steeds gevoelig is door de bestraling en de Action-lapjes vrij hoog onder de oksel sluiten. Daardoor ontstaan dan nare schuurplekken op mijn vel.

Sowieso blijft het beter zitten op die manier. Want door de slapheid van het Action-elastiek en het verschil in gewicht tussen mijn eigen borst en die van het kussentje, heeft de kant van de niet-borst de neiging om omhoog te kruipen. Ook dat is iets dat onwijs opvalt en best raar staat. Asymmetrie, dat zeg ik: niet goed. Of het kussentje kruipt een beetje naar het midden zodat de twee borsten samenklonteren tot een soort vreemde, opgepropte mono-mamma. Ook echt een heel vreemd gezicht. Het niet gebruiken van het bandje heeft wel een nadeel. Doordat de niet-borst niet glad afgedekt wordt richting de schouder, kan mijn t-shirt een beetje vast blijven zitten in de ruimte tussen het kussentje en mijn niet-borst, waardoor aan de bovenkant een plooi in mijn kleding ontstaat. Ook dat staat niet echt fraai.

Het erge is, dat dit allemaal gebeurt zonder dat je het in de gaten hebt. Want ja, als het goed is heb je gedurende de dag ook nog wel wat anders te doen dan op je borsten te letten die los van elkaar een geheel eigen leven leiden en steeds weer met de neuzen in dezelfde richting gezet moeten worden. Dus het komt geregeld voor dat ik geschrokken denk: Hoe lang loop ik er al zo bij???  Vooral tijdens het sporten zit alles regelmatig schots en scheef. Ik maak me er maar niet te druk om. Ik heb er ook allemaal niet om gevraagd, denk ik dan maar.

Maar goed. Je kunt je voorstellen dat je in de tijd van donkergekleurde vesten en winterjassen met dit alles makkelijker weg kunt komen dan in het seizoen van de dunne, lichte kleding. Ik zal dus binnenkort uit moeten op een serieuze, definitieve nepborst. Die is gemaakt van siliconen en met een goede beha erbij zal dat hopelijk leiden tot een wat fatsoenlijker uiterlijk.

De nepborst krijg je van de verzekering, de speciale beha die je erbij nodig hebt niet. Hilarisch, dat is moet wel bedacht zijn door een man. De redenatie zal zijn dat elke vrouw, niet-borst of niet, beha’s moet kopen. Dat zijn dus geen bijzondere kosten. Maar ik had het wel sympathiek gevonden als ik de eerste ronde cadeau kreeg. Ik kan mijn hele (vrij recent aangeschafte) wagenpark zo meegeven aan de voddenboer. En de  nepborst-beha’s zijn natuurlijk wel een ietsje duurder dan het standaard eigen merk modelletje van de Hunk of Livéra. En dat zal ook wel gelden voor de aangepaste badpakken en bikini’s. Nu hoorde ik wel al weer dat er ook speciale nepborst-zakjes bestaan die je in een gewone beha kunt naaien. Dat bespaart misschien weer kosten. We gaan het allemaal ontdekken. Wordt vervolgd.