Wie toe is aan een positief, genuanceerd verhaal vol zelfreflectie, moet deze pagina snel weer sluiten. Wie niet houdt van Klagers ook. Let op, dit is een serieuze waarschuwing. Als je allemaal geen zin hebt in een hoop gezeur, lekker dichtgooien dit document. De volgende keer ben ik vast wel weer gezellig. Maar nu even … Lees verder Predloos
Ik doe mijn ogen open en kijk op de wekker. 8:58 uur, jammer. Ik moet nu, op dit moment, bij de fysio zijn. Ongelooflijk. Ik heb gisteren geen wekker gezet want ik ben meestal zo tegen zessen wel wakker. Ik strompel slaapdronken de trap af. Ôh, wat is dit lekker zeg, wat heb ik geslapen! … Lees verder Quasimodo slaapt uit
'Zo, hoe gaat het,' vraagt de huisarts. Ze kijkt me aan met haar heldere, open blik. 'Nou, een beetje minder,' zeg ik. 'Ja, ik zie het aan je, je ziet er niet zo goed uit als de vorige keer. Je ogen staan een beetje dof.' 'Oh,' zeg ik schaapachtig. 'Ja, dat zal dan wel, ik … Lees verder Eerlijk gezegd… het gaat voor geen meter
In opperste concentratie rijd ik naar Alkmaar. Ik voel me zo slaperig, maar als ik mijn best doe en actief focus gaat het rijden wel. Het kost wel moeite. Ik heb de tomtom mee, dat helpt. Ergens op het industrieterrein, achteraf, staat een eenzaam gebouw. Daar woont de arboarts. Ik parkeer, loop naar de voordeur … Lees verder Arboarts
Nog leuker: Negen uur geslapen, van 19:00 tot 6:00 uur met een pauze tussen twaalf en twee. Ik trek helemaal in de plooi jongens. Ik heb net gedaan alsof het geen pinksteren is (seize the day) en ben aan het werk gegaan, voor de volle twee uur, nou toe maar. Ton, er gloort hoop aan … Lees verder Nog leuker
Ik ga er voor zitten, aan de eettafel. Ik heb mijn laptop letterlijk afgestoft. Vorige week op kantoor kon collega Jenco, die even wat opknapwerkzaamheden voor me wilde verrichten, door het stof niet meer lezen wat er stond. Dan merk je dus dat je geïsoleerd bent geweest. Niet meer gewend dat er anderen zijn, voor … Lees verder Predni-Jo werkt vanuit huis
Ik werk zonder twijfel voor het leukste bedrijf van Nederland. Mijn collega's beschouw ik als mijn vrienden. Als ik er goed over nadenk, dan gaat het nog wat verder. Het voelt meer als een soort familie. We staan voor elkaar en achter elkaar, een enkele keer schreeuwen we elkaar de tent uit (dat hoort er … Lees verder De arboman
Bugfixing life 