'Is er een manier waarop jij thuis ruimte zou kunnen maken voor je emoties?' vraagt de psycholoog. 'Het eerste wat er in me opkomt, is schrijven,' zeg ik. 'Ik kan ook wel veel met verf enzo, maar daar heb ik echt helemaal geen zin in.' Ik trek een gezicht terwijl ik licht afkerig mijn hoofd … Lees verder Het verdrietschrift
Wie toe is aan een positief, genuanceerd verhaal vol zelfreflectie, moet deze pagina snel weer sluiten. Wie niet houdt van Klagers ook. Let op, dit is een serieuze waarschuwing. Als je allemaal geen zin hebt in een hoop gezeur, lekker dichtgooien dit document. De volgende keer ben ik vast wel weer gezellig. Maar nu even … Lees verder Predloos
Ik heb moeite om de medisch psycholoog te volgen. Dat is nou weer verrekte lastig, want zo schiet het niet op. Gelukkig heb ik de tegenwoordigheid van geest om dit bij de eerstvolgende afspraak op te noemen. 'Ik ben blij dat je het aangeeft,' zegt ze. 'Je moet dat gewoon zeggen hoor, als het zo … Lees verder Het doolhof
Precies een hele maand ben ik uit de lucht geweest met het blog. De laatste keer dat dat gebeurde was toen ik fysiek en mentaal het afvoerputje aan het inglijden was met mijn sluimerende radiatiepneumonitis. Maar dit keer kwam het door vakantie. Beter. Het niet-bloggen vond ik toch wel lekker rustig. Dat geblog kost tijd … Lees verder Pam! Je hoofd krimpt!*
Met een zwaar gevoel in mijn buik loop ik over de camping. De bomen zijn groen en de zon schijnt, waarom voel ik me zo verdrietig en ongemakkelijk? We zijn vandaag aangekomen en de tent staat met alles er op en er aan. Het was een hele onderneming voor een weekje aan zee. Het ongemakkelijke … Lees verder Vakantie
Ik doe mijn ogen open en kijk op de wekker. 8:58 uur, jammer. Ik moet nu, op dit moment, bij de fysio zijn. Ongelooflijk. Ik heb gisteren geen wekker gezet want ik ben meestal zo tegen zessen wel wakker. Ik strompel slaapdronken de trap af. Ôh, wat is dit lekker zeg, wat heb ik geslapen! … Lees verder Quasimodo slaapt uit
Voordeel van een ziekte die veel mensen krijgen: je bent nooit de enige die ergens mee zit. Dus ik zie in de Facebook-lotgenotengroep en bij De Amazones genoeg verhalen voorbij komen van anderen die soortgelijke worstelingen doormaken als ikzelf. Op een dag plaatst iemand een bericht, waarin zij haar frustraties uit over het moeizame herstelproces … Lees verder …Ik wou dat ik jouw problemen had
'Zo, hoe gaat het,' vraagt de huisarts. Ze kijkt me aan met haar heldere, open blik. 'Nou, een beetje minder,' zeg ik. 'Ja, ik zie het aan je, je ziet er niet zo goed uit als de vorige keer. Je ogen staan een beetje dof.' 'Oh,' zeg ik schaapachtig. 'Ja, dat zal dan wel, ik … Lees verder Eerlijk gezegd… het gaat voor geen meter
Een paar weken geleden had ik een afspraak met de klinisch geneticus. Deze afspraak was gemaakt, omdat ik om twee redenen in aanmerking kwam voor genetisch onderzoek. Ten eerste omdat ik nog zo lekker jong ben (helemaal niet natuurlijk, maar wel voor borstkanker). En ten tweede omdat mijn lijf er in geslaagd is twee soorten … Lees verder De klinisch geneticus
Een nieuwe fase. Vorige week vrijdag ben ik weer bij de longarts geweest. Het beeld op de longfoto was eigenlijk gelijk aan de vorige keer. De witte plekken langs de buitenkant van de long zitten er nog. Waarschijnlijk, zegt de longarts, zijn dit littekens. Dat zie je wel vaker na bestraling op de borst. Ik … Lees verder Zakken met die handel
Bugfixing life 